Πρόσφατα, η υπέροχη γυναίκα μου αποφάσισε να μετατρέψει την αγάπη της για τη μόδα (ναι, το είπα) σε καριέρα ψάχνοντας για δουλειά στο λιανικό εμπόριο, πιστεύοντας ότι θα ήταν μια τέλεια επιλογή για τα ενδιαφέροντά της.
Μια απόγευμα, γύρισε στο σπίτι εμφανώς αναστατωμένη, και όταν τελικά ηρέμησε, μοιράστηκε μαζί μου τι είχε συμβεί.
Καθώς ψώνιζε, παρατήρησε μια ταμπέλα «Αναζητούνται υπάλληλοι» στο παράθυρο ενός γνωστού καταστήματος εσωρούχων και σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να είναι μια υπέροχη ευκαιρία.
Ενθουσιασμένη, πλησίασε την πωλήτρια για να ρωτήσει για τη διαδικασία υποβολής αίτησης, μόνο και μόνο για να αντιμετωπιστεί με ψυχρή αδιαφορία.
Η πωλήτρια δεν την αναγνώρισε καν μέχρι να είναι ακριβώς μπροστά της.
Αδιάφορη, η γυναίκα μου ρώτησε ευγενικά για τη δουλειά.
Αυτό που ακολούθησε ήταν σοκαριστικό: η πωλήτρια, με μια υποτιμητική κίνηση, κοίταξε τη γυναίκα μου από πάνω μέχρι κάτω και είπε: «Κοίτα, κορίτσι μου, δεν νομίζω ότι είσαι αρκετά όμορφη για αυτή τη δουλειά.
Καμία πιθανότητα. Μην το προσπαθήσεις καν.»
Όταν η Έμμα γύρισε σπίτι, ήταν σε δάκρυα, συντετριμμένη από την σκληρή παρατήρηση.
Δεν την είχα ξαναδεί τόσο κατεστραμμένη. Τυλίγοντας την στην αγκαλιά μου, της είπα: «Μην την αφήνεις να σε αγγίξει.
Είσαι όμορφη και ταλαντούχα, και τα λόγια της δεν σε καθορίζουν.»
Μέσα από τα κλάματα της, ρώτησε: «Αλλά γιατί να το πει αυτό; Ήθελα απλώς να υποβάλω αίτηση για μια δουλειά. Δεν το άξιζα.»
Προσπάθησα να την παρηγορήσω, αλλά μέσα μου ήμουν έξαλλος. Πώς τολμά κάποιος να την αντιμετωπίζει έτσι;
Ήξερα ότι έπρεπε να κάνω κάτι για να βεβαιωθώ ότι η πωλήτρια θα μάθαινε ένα μάθημα.
Στις επόμενες ημέρες, δημιούργησα ένα σχέδιο.
Επικοινώνησα με τον φίλο μου, τον Μάικ, που εργάζεται στη βιομηχανία μόδας, και του είπα τι είχε συμβεί.
Ο Μάικ ήταν εξίσου εξοργισμένος και συμφώνησε να με βοηθήσει να διδάξω στην πωλήτρια ένα μάθημα ταπεινότητας.
Λίγες μέρες αργότερα, όλα ήταν έτοιμα.
Με τη βοήθεια της Έμμα, ντύθηκα και κατευθύνθηκα πίσω στο κατάστημα, βεβαιώνοντας ότι η ίδια πωλήτρια εργαζόταν.
Κάνοντας ότι ψωνίζω, περίμενα μέχρι το κατάστημα να είναι λιγότερο πολυάσχολο και τότε πλησίασα με ένα φιλικό χαμόγελο.
«Γεια, ψάχνω να αγοράσω κάτι ειδικό για τη γυναίκα μου. Μπορείς να με βοηθήσεις να διαλέξω μερικές επιλογές;» ρώτησα.
Αμέσως, η συμπεριφορά της άλλαξε.
Βλέποντας μια πιθανή μεγάλη πώληση, έγινε προσεκτική, δείχνοντάς μου διάφορα είδη με γλυκό τόνο.
Καθώς με καθοδήγησε μέσα στο κατάστημα, έκανα μικρές συζητήσεις για να την κρατήσω engaged, ρωτώντας για τη δουλειά της και πόσο καιρό δούλευε εκεί.
Καυχιόταν ότι ήταν εκεί για έξι μήνες και ότι το κατάστημα προσλάμβανε μόνο άτομα με την «κατάλληλη εμφάνιση».
Μετά από περίπου 30 λεπτά, προσποιήθηκα ότι χρειαζόμουν να καλέσω τη γυναίκα μου για τη γνώμη της για ένα από τα είδη.
Αντίθετα, κάλεσα τον Μάικ, ο οποίος έφτασε γρήγορα για να αναλάβει το μέρος του σχεδίου.
Ο Μάικ συστήθηκε στην πωλήτρια, προσποιούμενος ότι ήταν σκακιστής ταλέντων για μια μεγάλη μάρκα μόδας.
Αναφέρθηκε ότι έψαχνε κάποιον με μια μοναδική εμφάνιση και προσωπικότητα.
Τα μάτια της φωτίστηκαν, νομίζοντας ότι αυτή ήταν η μεγάλη της ευκαιρία. Αλλά αφού την κοίταξε γρήγορα, ο Μάικ κούνησε το κεφάλι του και είπε: «Λυπάμαι, αλλά δεν ταιριάζεις ακριβώς με αυτό που ψάχνουμε.
Χρειαζόμαστε κάποιον που να ξεχωρίζει πραγματικά.»
Η πωλήτρια ήταν σοκαρισμένη, εμφανώς συντετριμμένη. Πριν προλάβει να απαντήσει, ο Μάικ γύρισε σε μένα και ρώτησε: «Και εσύ; Έχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις μοντελινγκ;»
Η πωλήτρια έμεινε άφωνη καθώς χαμογέλασα και απάντησα: «Όχι, αλλά ξέρω κάποιον τέλειο για την καμπάνια σου—τη γυναίκα μου, Έμμα.
Είναι εκπληκτική, σίγουρη και όμορφη μέσα και έξω.»
Ο Μάικ συμφώνησε ενθουσιασμένα, λέγοντας: «Θα ήθελα να τη γνωρίσω!» Γύρισα στην πωλήτρια και, κοιτώντας την στα μάτια, είπα: «Είναι αστείο πώς οι αντιλήψεις μπορούν να είναι τόσο παραπλανητικές.
Ίσως την επόμενη φορά, να σκεφτείς δύο φορές πριν κρίνεις κάποιον με βάση την εμφάνισή του.»
Η Έμμα συναντήθηκε με τον Μάικ αργότερα, και ενώ δεν επιδίωξε το μοντελινγκ, η εμπειρία της έδωσε μια πολύ αναγκαία αύξηση αυτοπεποίθησης.
Όταν γύρισε από τη συνάντηση, έλαμπε. «Ο Μάικ ήταν τόσο ευγενικός και επαγγελματίας,» είπε, χαμογελώντας.
«Σου το είπα, αγάπη μου. Έχεις όλα όσα χρειάζεσαι,» απάντησα, αγκαλιάζοντάς την σφιχτά.
Εκείνο το βράδυ, καθώς καθόμασταν για δείπνο, η Έμμα μου πήρε το χέρι και είπε: «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έκανες όλα αυτά για μένα.»
«Θα έκανα οτιδήποτε για σένα, αγάπη μου. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε κάνει να νιώθεις λιγότερη από ό,τι είσαι,» είπα με σιγουριά.
Μια εβδομάδα αργότερα, επιστρέψαμε στο εμπορικό κέντρο.
Καθώς περνούσαμε μπροστά από το κατάστημα εσωρούχων, παρατήρησα την πωλήτρια μέσα, να φαίνεται σαν να αναρρώνει ακόμα από το σοκ.
Τη πείραξα την Έμμα, «Θες να μπούμε να ρίξουμε μια ματιά;» Αυτή γέλασε, κουνώντας το κεφάλι της.
«Έχω χορτάσει από αυτό το κατάστημα για μια ζωή!»
Τελικά, η καλύτερη εκδίκηση δεν ήταν απλώς το έξυπνο σχέδιο· ήταν το να βοηθήσουμε την Έμμα να συνειδητοποιήσει την αληθινή της αξία και να τη στηρίξουμε όταν το χρειαζόταν περισσότερο.
Αυτή είναι η ιστορία μου.
Κάποιες φορές, ο καλύτερος τρόπος να διαχειριστείς τους πληγωτικούς ανθρώπους είναι να τους κάνεις να συνειδητοποιήσουν πόσο
λάθος ήταν, αλλά με έναν τρόπο που δεν θα ξεχάσουν ποτέ.
Και πίστεψέ με, η έκφραση στο πρόσωπο της πωλήτριας; Ανεκτίμητη.
Αυτή η ιστορία, αν και εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα, έχει μυθοποιηθεί για δημιουργικούς σκοπούς.
Τα ονόματα και οι λεπτομέρειες έχουν αλλάξει για να προστατευτεί η ιδιωτικότητα.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή γεγονότα είναι καθαρά συμπτωματική.
Ο συγγραφέας και ο εκδότης δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για την ακρίβεια των γεγονότων ή την απεικόνιση των χαρακτήρων και δεν ευθύνονται για τυχόν παρερμηνείες.