“Δεν είσαι αρκετά όμορφη για να δουλέψεις εδώ” έπρεπε να κάνω κάτι γι’ αυτό.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Η γυναίκα μου, η Έμμα, αποφάσισε να αρχίσει να ψάχνει για δουλειά στο λιανικό εμπόριο, πιστεύοντας ότι θα ήταν μια εξαιρετική επιλογή για τα ενδιαφέροντά της.

Μια μέρα, ενώ ήταν στο εμπορικό κέντρο, είδε ένα γνωστό κατάστημα εσωρούχων με μια αφίσα “Τώρα προσλαμβάνουμε” έξω.

Ενθουσιασμένη με την ευκαιρία, μπήκε μέσα για να ρωτήσει για τη θέση. Ωστόσο, όταν προσπάθησε να πλησιάσει την πωλήτρια, η γυναίκα δεν αναγνώρισε καν την παρουσία της μέχρι που η Έμμα ήταν σχεδόν μπροστά της.

Η Έμμα ρώτησε πώς να υποβάλει αίτηση για τη δουλειά, και η πωλήτρια της έριξε μια υποτιμητική ματιά πριν δώσει μια σκληρή απάντηση: “Δεν νομίζω ότι είσαι αρκετά όμορφη για αυτή τη δουλειά.

Μη κανείς καν τον κόπο να προσπαθήσεις.”

Η Έμμα γύρισε σπίτι με δάκρυα, απόλυτα συντετριμμένη από την εμπειρία.

Το να τη βλέπω έτσι ράγισε την καρδιά μου, αλλά σύντομα, ο θυμός πήρε το πάνω χέρι.

Κανείς, και εννοώ κανείς, δεν μπορεί να μεταχειρίζεται τη γυναίκα μου με τέτοια ασέβεια και να την γλιτώνει.

Ήξερα ότι έπρεπε να κάνω κάτι για να βεβαιωθώ ότι αυτή η πωλήτρια θα μάθει ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσει.

Σχεδιάζοντας την τέλεια εκδίκηση

Λίγες μέρες αργότερα, επέστρεψα στο ίδιο κατάστημα εσωρούχων, βεβαιώνοντας ότι η ίδια πωλήτρια εργαζόταν.

Αυτή τη φορά, ντύθηκα κομψά και έφερα τον εαυτό μου με αυτοπεποίθηση, προσποιούμενος ότι ήμουν ένας πλούσιος πελάτης.

Μόλις μπήκα, η πωλήτρια, του οποίου το όνομα tag έγραφε “Σοφία”, με χαιρέτησε με ένα χαμόγελο που ήταν εντελώς ψεύτικο—εντελώς διαφορετικό από τον τρόπο που είχε μεταχειριστεί την Έμμα.

“Καλησπέρα, κύριε. Πώς μπορώ να σας βοηθήσω σήμερα;” είπε με ενθουσιασμό.

Εγώ της έδωσα ένα γοητευτικό χαμόγελο και της είπα ότι έψαχνα για ένα ειδικό δώρο για τη γυναίκα μου.

Η Σοφία άρχισε πρόθυμα να μου δείχνει διάφορα αντικείμενα, η στάση της ήταν εντελώς διαφορετική από την απορριπτική συμπεριφορά που είχε βιώσει η Έμμα.

Προσποιήθηκα ότι ήμουν εντυπωσιασμένος, ρωτώντας ερωτήσεις για τα προϊόντα, ενώ μέσα μου φούσκωνα από οργή.

Η αποκάλυψη

Μετά από περίπου μισή ώρα περιήγησης, ανέφερα χαλαρά, “Ξέρεις, η γυναίκα μου ήταν εδώ την άλλη μέρα. Ήταν ενδιαφερόμενη να υποβάλει αίτηση για δουλειά.”

Η έκφραση της Σοφίας έπεσε για μια στιγμή, αλλά γρήγορα επανέκτησε την ψυχραιμία της.

“Ω, πραγματικά; Αυτό είναι υπέροχο,” απάντησε, προσπαθώντας να διατηρήσει τον επαγγελματικό της τόνο.

“Ναι,” είπα, “αλλά έφυγε από εδώ πολύ αναστατωμένη.

Μου είπε ότι κάποιος σε αυτό το κατάστημα της είπε ότι δεν ήταν ‘αρκετά όμορφη’ για να δουλέψει εδώ.”

Το χρώμα από το πρόσωπο της Σοφίας χάθηκε καθώς τρέμοντας είπε: “Ω, ähm, δεν είμαι σίγουρη ποιος θα μπορούσε να το έχει πει.

Έχουμε πολύ υψηλά πρότυπα, βλέπεις.”

“Υψηλά πρότυπα;” ρώτησα, σηκώνοντας το φρύδι μου. “Ή απλώς επιφανειακά;”

Η δυσφορία της Σοφίας ήταν προφανής, αλλά δεν είχα τελειώσει.

“Η γυναίκα μου είναι όμορφη, μέσα και έξω. Δεν άξιζε να αντιμετωπιστεί έτσι.”

Μέχρι τώρα, η Σοφία ήταν ορατά ανήσυχη, τα μάτια της περιπλανιόντουσαν γύρω σαν να έψαχναν για μια έξοδο.

Κλίθηκα λίγο προς τα μπροστά, χαμηλώνοντας τη φωνή μου.

“Θέλω να μιλήσω με τον διευθυντή σας.”

Γλυκιά δικαιοσύνη

Λίγο αργότερα, ήρθε η διευθύντρια, η Λίζα.

Ήταν συγκροτημένη και επαγγελματίας.

Εξήγησα ολόκληρη την κατάσταση, βεβαιώνοντας ότι καταλάβαινε την προσβολή και την επίδραση που είχε στη γυναίκα μου.

Η έκφραση της Λίζας έγινε σοβαρή καθώς άκουγε.

“Λυπάμαι πολύ που αυτό συνέβη,” είπε.

“Δεν ανέχουμε τέτοια συμπεριφορά. Σοφία, παρακαλώ μπες στο γραφείο μου.”

Το πρόσωπο της Σοφίας έγινε κατακόκκινο καθώς ακολούθησε τη Λίζα προς τα πίσω.

Περίμενα, γνωρίζοντας ότι η δικαιοσύνη ήταν σε κίνηση.

Μετά από λίγα λεπτά, η Λίζα επέστρεψε και ζήτησε συγγνώμη από καρδιάς.

Κάλεσε την Έμμα να υποβάλει ξανά αίτηση, διαβεβαιώνοντάς με ότι θα έχει μια δίκαιη και σεβαστή συνέντευξη.

Οι συνέπειες

Όταν γύρισα σπίτι, είπα στην Έμμα τα πάντα.

Στην αρχή, ήταν διστακτική, ακόμα πληγωμένη από την αρχική συνάντηση, αλλά την ενθάρρυνα να της δώσει άλλη μια ευκαιρία. Διστακτικά συμφώνησε.

Μια εβδομάδα αργότερα, η Έμμα επέστρεψε στο κατάστημα για τη συνέντευξή της.

Αυτή τη φορά, την υποδέχτηκε θερμά η Λίζα και το υπόλοιπο προσωπικό. Η Σοφία δεν φαινόταν πουθενά—είχε μεταφερθεί σε ένα άλλο κατάστημα, μακριά από εμάς.

Η Έμμα πήρε τη δουλειά, και φρόντισα να την επισκέπτομαι συχνά, πάντα με ένα χαμόγελο.

Άνθισε στη νέα της θέση, η αυτοπεποίθησή της αυξανόταν με κάθε περασμένη μέρα.

Όσο για τη Σοφία, η μεταφορά της ήταν η τέλεια κατάληξη σε αυτό το κεφάλαιο.

Τώρα, η Έμμα και εγώ γελάμε για το περιστατικό, ευγνώμονες για τα διδάγματα που αποκομίσαμε και τη δύναμη που αποκτήσαμε από αυτό.

Κανείς δεν θα την κάνει ποτέ ξανά να νιώσει ότι δεν αξίζει, και πάντα θα είμαι εκεί για να το διασφαλίσω.