Σε ύψος 2.800 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας υψώνεται η μυστηριώδης Buffa di Perrero και φέρει τον τίτλο του «μοναχικότερου σπιτιού του κόσμου», που θεωρείται ως ένας ασυνήθιστος τουριστικός μαγνήτης στην γραφική τοπογραφία της Ιταλίας.
Αυτό το απομονωμένο κτίριο, που βρίσκεται στις τραχιές πλαγιές των ιταλικών Δολομιτών, παραμένει ακατοίκητο για έναν αιώνα, αλλά η έλξη του εξακολουθεί να υφίσταται.
Αν ανέβεις στα βραχώδη περιγράμματα των Δολομιτών σε ύψος 2.800 μέτρων, αποκαλύπτεται η Buffa di Perrero.
Ωστόσο, η ιστορία της προέλευσης αυτού του παράξενα τοποθετημένου σπιτιού παραμένει ακόμη μυστηριώδης.
Με την πάροδο των ετών, υπήρξαν εικασίες για το πώς οι εργάτες που υποτίθεται ότι εργάζονταν κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου αποκτούσαν πρόσβαση σε αυτήν τη δύσκολη περιοχή για να κατασκευάσουν μια κατοικία εκεί.
Η συγκεχυμένη ιστορία της Buffa di Perrero είναι περικυκλωμένη από θρύλους.
Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, Ιταλοί στρατιώτες ανέγειραν αυτό το κρυμμένο καταφύγιο για να βρουν προστασία από κακό καιρό και κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με τη Συνομοσπονδία Αυστρο-Ουγγαρίας.
Κατασκευασμένο με τοίχους από τούβλα, μια κεκλιμένη στέγη, τέσσερα παραθυρόφυλλα και μια σειρά από καρέκλες κάμπινγκ, η δομή προκαλεί απορίες για το πώς μεταφέρθηκαν τα οικοδομικά υλικά σε αυτόν τον απομονωμένο τόπο.
Για να κατακτηθούν επικίνδυνα τμήματα του μονοπατιού προς την μίνι δομή, τοποθετήθηκαν μεταλλικές σκάλες και σχοινιά στο Via Ferrata, τη «Σιδηρά Διαδρομή».
Πιστεύεται ότι πριν από περισσότερο από έναν αιώνα στρατιώτες κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ανέγειραν την καλύβα για να έχουν ησυχία, δυνατότητες αποθήκευσης και στρατηγική θέαση ενάντια στις επιθετικές δυνάμεις της Αυστρο-Ουγγαρίας.
Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας σύγκρουσης, δημιουργήθηκαν πολλά παρόμοια «καταφύγια» κατά μήκος της ιταλικής μετώπου, καθώς και οι δύο στρατοί εμπλέκονταν σε πεζές μάχες και βομβάρδιζαν τα βουνά με βαριά πυροβολική, προκαλώντας χιονοστιβάδες και τραγωδίες όπως η περιβόητη «Λευκή Παρασκευή» στο Monte Marmolada τον Δεκέμβριο του 1916.
Οι καιρικές ζημιές εξακολουθούν να αποτελούν απειλή στην περιοχή, και αναφορές της τοπικής εφημερίδας Il Dolomiti αναφέρουν ότι η καλύβα έγινε «άχρηστη» για τους ορειβάτες μετά την κατάρρευση της στέγης της.
Πώς απέκτησε αυτή η απομονωμένη δομή φήμη;
Οι περιηγητές μπορούν να ρίξουν μια ματιά στο μυστηριώδες σπίτι χρησιμοποιώντας τις μεταλλικές σκάλες, τα σκαλοπάτια και τα σχοινιά που είναι δεμένα σε απότομους βράχους του Via Ferrata.
Ωστόσο, το γκρίζο ξύλινο εσωτερικό μπορεί να είναι απογοητευτικό, προσφέροντας μόνο μερικές λευκές ξύλινες καρέκλες και λίγα άλλα αντικείμενα.
Ο στενός χώρος με ξύλινες διακοσμήσεις υποδηλώνει ότι στρατιώτες ή σύγχρονοι εξερευνητές έχουν εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να χαλαρώσουν – μια λογική επιλογή, καθώς μερικά μονοπάτια στους Δολομίτες μπορεί να απαιτούν περίπου μια εβδομάδα για να διασχιστούν.
Εμπνευσμένο από αυτό το παράξενο καταφύγιο, ο Auronzo Club Alpino Italiano (CAI), που επιβλέπει τα μονοπάτια της περιοχής, ανέγειρε κοντά στο πέρασμα Forcella Marmarole ένα σύγχρονο καταφύγιο.
Αυτό το σύγχρονο καταφύγιο μπορεί να φιλοξενήσει έως και 12 άτομα και τοποθετήθηκε δραματικά με ελικόπτερο για να δώσει την εντύπωση μιας κατάβασης από το βουνό.
Οι περιηγητές που είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν μια απαιτητική πεντάωρη πορεία, εν μέρει υποστηριζόμενη από αναβατήρα σκι, μπορούν να εξερευνήσουν αυτό το εντυπωσιακό καταφύγιο, το οποίο θυμίζει την Buffa di Perrero.
Όπως συμβαίνει με κάθε γνωστό ορόσημο, η Buffa di Perrero έχει εμπνεύσει μιμήσεις.
Ο Auronzo Club Alpino Italiano (CAI) έχει φέρει με ελικόπτερο ένα σύγχρονο καταφύγιο στο πέρασμα Forcella Marmarole, το οποίο απαιτεί μια εξαντλητική πεντάωρη πεζοπορία για να φτάσει στη φαινομενικά κεκλιμένη δομή.
Ενώ προσφέρει μια ματιά στο μυστηριώδες κτίριο, το περιβάλλον και οι πανοραμικές θέες παραμένουν οι κύριες ατραξιόν αυτού του απομονωμένου τόπου.